بهبود نسبت‌های مالی برای استقراض

تجدید ارزیابی دارایی‌ها در شرکت‌های بورسی عمدتا مربوط  به واقعی‌تر شدن ارقام ترازنامه است. از طرف دیگر شاید سه جنبه را بتوان در این خصوص یادآورشد. جنبه اول این است که تجدید ارزیابی دارایی‌ها در برخی صنایع هم‌چون بانک‌ها و لیزینگ‌ها، ابزاری برای بهبود کفایت‌سرمایه است. کفایت‌سرمایه در بانک‌ها توان جذب سپرده‌های بیشتر و از طرف دیگر توان اعطای تسهیلات بیشتر را فراهم می‌کند. از جنبه دوم، تجدید ارزیابی در برخی صنایع دیگر فرصتی برای بهبود نسبت‌های مالی جهت بالا بردن توان استقراض از سیستم بانکی است. به طور خاص برخی وام‌های صنعت نیازمند رعایت یکسری حداقل‌های سرمایه و اهرم است که تجدید ارزیابی می‌تواند آن را بهبود ببخشد و اما جنبه سوم، رسیدن به بهای تمام شده واقعی‌تر است.
 بدیهی است به روزرسانی قیمت دارایی‌ها به شرطی که استهلاک‌پذیر باشند، منجر به افزایش هزینه استهلاک و کاهش حاشیه سود می‌شود و در صنایعی که تعیین قیمت به بهای تمام شده مرتبط است، این موضوع می‌تواند تعیین‌کننده باشد.
در مجموع باید دقت کرد که تجدید ارزیابی دارایی‌ها در بیشتر صنایع، توان عملیاتی و ظرفیت سودسازی را بالا نمی‌برد(به جز صنایع خاص که ذکر شد) ولی از این لحاظ که ارقام واقعی‌تری از خالص دارایی شرکت در اختیار سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد، قابل‌توجه سرمایه‌گذاران است. اما نکته آخر، تجدید ارزیابی سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت است. در اکثر شرکت‌ها سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت به ارزش‌های اسمی ثبت شده و تجدید ارزیابی از این محل، بازده سرمایه‌گذاری(ROI) را در شرکت‌های سرمایه‌گذاری و هلدینگ‌ها بهتر و واقعی‌تر نشان می‌دهد، اما نباید از این موضوع غافل شد که این‌گونه شرکت‌ها معمولا بخش سود را (چه از طریق تلفیق و صورت‌های مالی تلفیقی و چه از طریق سود به روش ارزش ویژه و صورت‌های مالی مجموعه) به خوبی می‌توانند طبق قواعد حسابداری نشان دهند، اما ارزش دارایی‌ها کماکان دفتری است.

• ابراهیم ابراهیمی-مدیرعامل واسپاری ارزش آفرین گلرنگ
• شماره۳۳۲ هفته نامه اطلاعات بورس-صفحه۱۵